Dagboek van een mantelzorger, deel 2
In mijn vorige blog schreef ik hoe het is om van de ene op de andere dag in een wereld terecht te komen waar je nooit maar dan ook nooit over nagedacht had en waar je ook nooit in terecht wilt komen. Ik vertelde over dat mijn moeder haar leven maar ook ons leven in een split second anders werd en ook anders blijft.
Ik wil je in mijn dagboek meenemen, mijn verhaal en ervaringen delen. Wie weet het je iets aan de tips of kan je er in donkere tijden iets positiefs uit halen. Natuurlijk wil ik dit jaar niet graag nog eens beleven, je wordt wel echt gelijk 10 jaar ouder, wel is het zo dat ondanks het verdriet, de schrik, het lange wachten, de onzekerheid, het lopen van deze ultra trail, dit jaar mij ook dingen heeft gebracht die positief zijn.
Engeltjes
December 2022 zaten wij in letterlijk de donkerste periode van ons leven. Mijn moeder op de IC, in een halve coma, waar ze bijna op niets reageerde, waarin je geen contact met haar kreeg. Wij liepen het toch wel kille UMC, zelfs in de Kerstmaand blijft het een ziekenhuis, in en uit. Mijn tante riep ineens iets over engeltjes op mijn moeders schouder, en dat wij ook wel wat engeltjes konden gebruiken. Je moet weten dat mijn tante Ank heel erg creatief is, dus zij ging een engeltje maken. Vanuit deze eenmansactie ontstond een ware, iets uit de hand gelopen, engeltjes actie. Een oproep in de update what’sapp groep met alle mensen (meer dan 100) die op de hoogte wilden blijven, leverde ruim 100 verschillende, eigengemaakte, mooi gekochte, dierbare engelen van iedereen op. Bij de opgestuurde engeltjes zaten verhalen, gelukwensen, opbeurende quotes…. De engeltjes hebben vooral ons er doorheen geholpen in die moeilijke eerste tijd. Wij waren er druk mee, de kamer in het UMC was minder koud en kil. Ik ben van mening dat al die positieve energie mijn moeder onbewust veel kracht heeft gegeven. Wij hebben hiervoor heel veel complimenten ontvangen ook vanuit het verplegend personeel van het @UMC. Mijn moeder zelf heeft er weinig van meegekregen op dat moment maar waardeerde de actie achteraf natuurlijk zeer. :-)
Tip:
• Bedenk een actie voor familie en vrienden zoals onze engelenactie. (Later in het voorjaar werden het vlinders)
• Als je zoiets heftigs meemaakt, is het ongelofelijk fijn om je zinnen te kunnen zetten op iets positiefs en daar heel druk mee te zijn.
• Doordat je als gezin of familie een ander doel hebt, in ons geval engeltjes ontvangen, ophangen, verhalen delen met elkaar, geeft dit hele andere gesprekken. Wij hadden het ineens niet meer alleen over mijn moeder maar ook over de verhalen, de kaarten, de engeltjes.
Door alle reacties merk je:
• Hoe dierbaar iemand (in ons geval mijn moeder) ook is voor anderen, dat geeft ongelofelijk veel steun en het is heel dierbaar om dit te doen beseffen.
• Dat mensen heel graag iets willen doen terwijl dit op sommige momenten (nog) niet kan. Met een actie als deze heeft iedereen die iets wil doen, het idee dat dit ook kan en gewaardeerd wordt. Mensen om je heen hebben ook de mogelijkheid om op zijn of haar manier hun verdriet te tonen of mee te kunnen doen. Iedereen kan zich vol overgave storten op een actie.
De engeltjes hebben wij meerdere keren verhuisd. Van de ziekenhuisafdeling neurologie in het UMC Utrecht naar revalidatie afdeling Parkgraaf. Waar mijn moeder heen ging, verhuisde de engeltjes met haar mee. Toen het voorjaar werd, hebben wij de actie nog een herhaald in een vlinderactie. Ook toen stuurde iedereen knutsel, gekochte geplakte vlinders toe. Het werd een vrolijk geheel.
De engeltjes met alle verhalen en kaartjes zitten in nu in een koffer, wie weet komen zij er met deze kerst wel weer even uit.